Τρία μνημόνια,  αμέτρητες και ογκώδεις διαδηλώσεις, πολλαπλάσιες μικρές. Περισσότεροι από 600.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και μορφωμένοι, έφυγαν προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. 

Κι όμως, ο δρόμος ήταν και είναι εδώ, γνωστός, ανοιχτός. Μακρινός -όπως ένα καρούλι με αόρατη κλωστή που ενώνει τον ένα με τον άλλο και όλους μαζί· σε μία κοινή πορεία.


Τα τελευταία χρόνια, οι 530 δομές Αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είχαν ως κύριο αντικείμενο την υποστήριξη των συμπολιτών μας που χτυπήθηκαν από την κρίση. Πίσω και πάνω από αυτές τις οργανώσεις και τα σωματεία, τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες που λειτουργούν χωρίς κρατική υποστήριξη, επίκεντρο υπήρξε -και εξακολουθεί να είναι- ο άνθρωπος. Οι εκατοντάδες εθελοντές που φροντίζουν για την καθημερινή λειτουργία των δομών, οι χιλιάδες «ωφελούμενοι» που υποστηρίχτηκαν και εν τέλει, η κοινωνία που κρατήθηκε όρθια.



Ο «ανθρωπιστικός» ρόλος των δομών Αλληλεγγύης, ολοκληρώνεται. Η κοινωνία κρατήθηκε όρθια. Οι συμπολίτες μας ανταπεξήλθαν στις νέες προκλήσεις και ένας νέος δρόμος προδιαγράφεται για την επόμενη ημέρα.

Το χτίσιμο, ωστόσο, όσων γκρεμίστηκαν τα τελευταία 8 χρόνια δεν μπορεί παρά να γίνει από τους ανθρώπους που επιβίωσαν της κρίσης δημιουργώντας ένα άλλο κοινωνικό μοντέλο. Θεμελιωμένο πάνω στις αρχές της αλληλοβοήθειας, της Αλληλεγγύης, βασισμένο στο καθημερινό και ανιδιοτελές νοιάξιμο του ανθρώπου για τον άνθρωπο.



Μπροστά σε αυτή την πρόκληση -του χτισίματος της νέας κοινωνίας-, οι άνθρωποι των δομών αλληλεγγύης επιλέγουμε να αναλάβουμε πάλι δράση. Να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας στην ανάδειξη των νέων πρωτοβουλιών, να ρίξουμε φως στον δρόμο της επανένταξης των πληγεισών οικογενειών στην αγορά εργασίας. Να ενημερώσουμε για τις δυνατότητες αντιμετώπισης των συνεπειών. Να μεταφέρουμε την αισιοδοξία και την ελπίδα που κατακτήσαμε με την δράση μας…



Από τον Ιούνιο του 2018, η Ανθρωπιστική Οργάνωση «ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ» με κυριότερες δράσεις της το «Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας» καθώς και το στην Καλλιθέα, συντονίζουν τις δυνάμεις τους για την έκδοση της μηνιαίας πανελλαδικής εφημερίδας
"Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ”.



Την εφημερίδα θα την βρίσκεται «την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα» στα στέκια των δομών Αλληλεγγύης, στον δρόμο από εθελοντές μας καθώς και σε επιλεγμένα σημεία διάθεσης κοινωνικών φορέων και συλλογικοτήτων.

Σ     Υ       Ν       Δ       Ι       Κ       Α       Τ     Ο

ΣΥΓΚΟΛΛΗΤΩΝ ΕΡΓ/ΧΝΙΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Μ Ε Τ Α Λ Λ Ο Υ   Ν Ο Μ Ο Υ     Φ Θ Ι Ω Τ Ι Δ Α Σ

  

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

«DROP και COSCO ακούστε το καλά, χωρίς υπογραφή κανένας για δουλειά».

Το Δ.Σ του Συνδικάτου μας, από σήμερα και για όσο θα συνεχίζετε ο Δίκαιος αγώνας των αδελφών μας στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της «COSCO», ως πρώτο μέτρο αλληλεγγύης αποφάσισε τις ανακοινώσεις ή τα δελτία τύπου που θα βγάζουμε να ξεκινούν και να τελειώνουν με το παραπάνω σύνθημα.

Παράλληλα δηλώνουμε πως αποτελεί ντροπή και αίσχος η απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά που έτρεξε να εκδικάσει μέσα σε λίγες ώρες τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε η κινέζικη πολυεθνική COSCO εναντίον του δίκαιου αγώνα των εργαζομένων και του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, αλλά και ο ΟΛΠ κατά του σωματείου των λιμενεργατών και να βγάλει την απεργία παράνομη και καταχρηστική.

Οι τρομοκρατικές πρακτικές της Cosco και του ΟΛΠ εναντίον του δίκαιου αγώνα των εργαζομένων και η «επιβράβευση» τους από τα δικαστήρια, αποτελεί ξεγύμνωμα των παραμυθιών που παπαγαλίζει η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η Υπουργός εργασίας περί δήθεν επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων και λοιπά «φύκια για μεταξωτές κορδέλες».

Κυβέρνηση, εργοδότες και τα τσιράκια τους πήραν μαχητική απάντηση στις 30/5 από την μαζική συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων στην Απεργία με τα ταξικά συνδικάτα. Η τρομοκρατία και οι συκοφαντίες της COSCO πήραν απάντηση από τους εργαζόμενους που νέκρωσαν το Λιμάνι και ομόφωνα αποφάσισαν συνέχιση της Απεργίας, με το σύνθημα «Τα δικαστήρια τους δεν μας φοβίζουν».

Η καρδιά μας χτυπά στον Πειραιά. Το μυαλό μας είναι στα αδέλφια μας και στον δίκαιο αγώνα τους. Τους καλούμε να διαφυλάξουν την ενότητα και δηλώνουμε απλοί στρατιώτες στις αποφάσεις τους που αποτελούν «φάρο» για όλη την εργατική τάξη.

Απαντάμε με όπλο μας την Αλληλεγγύη και τον μαζικό, συλλογικό αγώνα για τα δικαιώματα μας. Συνεχίζουμε τον αγώνα για την κατάργηση όλου του αντεργατικού οπλοστασίου, των νόμων και των διατάξεων που ψήφισε η κυβέρνηση με τη στήριξη των κομμάτων του κεφαλαίου.

Οργανώνουμε την πάλη μας βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες.

«DROP και COSCO ακούστε το καλά, χωρίς υπογραφή κανένας για δουλειά».

Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ:



Τα τελευταία 4 χρόνια σε επαναλαμβανόμενους ελέγχους της ΠΕΝΕΝ έχουν διαπιστωθεί σωρεία Ναυτεργατικών προβλημάτων στα πλοία της Πορθμειακής γραμμής Κυλλήνης – Ζακύνθου – Κεφαλονιάς και Πάτρας Κεφαλονιάς.

Τα προβλήματα αυτά αφορούν τους τομείς των ΣΣΕ (μη καταβολή δεδουλευμένων υπερωριών, μειωμένα μισθολόγια σε σχέση με την ισχύουσα ΣΣΕ, μη καταβολή της έχμασης στο πλήρωμα καταστρώματος), επίσης ανάλογα προβλήματα που συνδέονται με την υπερεργασία και την παραβίαση στην οργάνωση του χρόνου εργασίας και ανάπαυσης των Ναυτεργατών.

Τα προβλήματα αυτά επανειλημμένα έχουν τεθεί υπόψη της πολιτικής ηγεσίας και των υπηρεσιακών οργάνων του ΥΕΝ χωρίς ωστόσο έως και σήμερα να έχει καταστεί δυνατόν να αντιμετωπισθούν επιτυχώς.

Αντίθετα οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στις αναφερόμενες δρομολογιακές γραμμές κατά περίεργο τρόπο έχουν εξασφαλίσει την ανοχή και συγκάλυψη στις εκτεταμένες παραβιάσεις που συστηματικά προβαίνουν σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων των Ναυτεργατών από τις αντίστοιχες λιμενικές αρχές και υπηρεσίες.

Χαρακτηριστικά σημειώνουμε ότι σε διενεργούμενο έλεγχο κατά την περσινή περίοδο (2017) κλιμακίου Ναυτεργατικών Σωματείων, διαπιστώθηκαν αυτές οι καταστρατηγήσεις αλλά και η άμεση εμπλοκή - συγκάλυψης των αρμόδιων λιμενικών οργάνων χωρίς ωστόσο τα προβλήματα να αντιμετωπισθούν.

Το γεγονός αυτό με την σειρά του και σε συνάρτηση με το ότι η κατάσταση παραμένει η ίδια και απαράλλαχτη, μας επιβάλει το καθήκον να διεκδικήσουμε αγωνιστικά την λύση τους αφού, όπως έμπρακτα αποδεικνύεται, ούτε οι λιμενικές αρχές ούτε η πολιτική ηγεσία του ΥΕΝ έχουν την βούληση να δώσουν λύση στην συστηματική παραβίαση των Ναυτεργατικών δικαιωμάτων τα οποία ποδοπατούνται με τον πιο ωμό, αυθαίρετο και παράνομο τρόπο από την πλευρά των εμπλεκομένων στην γραμμή πλοιοκτητών.

Σημειώνουμε επίσης ότι σε πρόσφατο έλεγχο που έγινε από κλιμάκιο της ΠΝΟ επαναβεβαιώθηκαν οι παραπάνω παραβιάσεις χωρίς όμως για άλλη μια φορά να υπάρξει η συμμόρφωση των αντίστοιχων ναυτιλιακών εταιρειών.

Εάν οι συγκεκριμένοι πλοιοκτήτες πιστεύουν ότι έχουν εξασφαλίσει ασυλία στην παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων των Ναυτεργατών, ότι μπορούν να εμπαίζουν, να εξαπατούν τους Ναυτεργάτες μέσω των εμπλεκόμενων υπηρεσιών του ΥΕΝ και τα προβλήματα αυτά να παραμένουν άλυτα, κάνουν μεγάλο λάθος….

Η ΠΕΝΕΝ δεν πρόκειται να εγκλωβιστεί σε μια ατέρμονη χρονοβόρο και αδιέξοδη διαδικασία περιμένοντας πότε θα υπάρχει το πόρισμα των αρμόδιων λιμενικών οργάνων για τον τελευταίο έλεγχο, πότε θα αποσταλούν οι έγγραφες απαντήσεις τους, πότε θα ενεργοποιηθούν οι υπηρεσίες του ΥΕΝ, αν και πότε θα επιβληθούν κάποιες γελοίες ασήμαντες κυρώσεις των οποίων αμφισβητούμε την επάρκεια, την αποτελεσματικότητά τους και είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι αυτές δεν πρόκειται, όπως και στο παρελθόν, να δράσουν σε κανέναν βαθμό αποτρεπτικά στο απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς που έχει εγκαθιδρυθεί στην ανωτέρω γραμμή.

Έπειτα από όλα τα παραπάνω η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ αποφάσισε τα παρακάτω:

Στις 13/6/2018 από τις 05.00 το πρωί θα πραγματοποιηθεί 24ωρη απεργία με προοπτική κλιμάκωσης ακινητοποιώντας το πλοίο «ΝΗΣΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ» της εταιρείας «KEFALONIAN LINES» που εκτελεί δρομολόγια στην γραμμή Κυλλήνη – Ιθάκη – Σάμη - Πάτρα και για όσο διάστημα θα χρειαστεί μέχρι την απόλυτη συμμόρφωση στα προβλεπόμενα από την ΣΣΕ και την σχετική Ναυτική νομοθεσία.

Ανάλογη συνδικαλιστική δράση θα πραγματοποιηθεί στα πλοία: 1) «FIORDILEVANTE» 2) «MAREDILEVANTE» και 3) «ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ» της εταιρείας «IONIANGROUP”.

Το αναλυτικό πρόγραμμα για τα πλοία αυτά θα ανακοινωθεί τις αμέσως επόμενες μέρες.



Με εντολή Διοίκησης



Ο Πρόεδρος                                      Ο Γεν. Γραμματέας
Νταλακογεώργος Αντώνης                   Κροκίδης Νίκος

Καμία υπευθυνότητα και κανενός είδους πατριωτισμός δεν φαίνεται να διέπει τη διαχείριση της διαπραγμάτευσης για το Σκοπιανό, στην οποία έχει «σπρωχτεί» και εν πολλοίς έχει εγκλωβιστεί η Ελληνική κυβέρνηση με απαίτηση τρίτων, και ας επιχειρεί να πλειοδοτήσει περί του αντιθέτου ο Έλληνας πρωθυπουργός..


Στην καλύτερη περίπτωση η ευθύνη της κυβέρνησής του, έγκειται στον τρόπο με τον οποίο υλοποιεί εντολές, ενώ αν δεν καταδεικνύει απόλυτη έλλειψη συναίσθησης, προφανώς συνιστά προκλητικότατη αδιαφορία, για τα προβλήματα που θα ανακύψουν αμέσως μετά την όποια «συμφωνία» μεταξύ των δύο "εντολοδόχων" πρωθυπουργών.


Στα χρόνια που μεσολάβησαν, στην κυρίαρχη ρητορική παγιώθηκε με έναν ιδιαιτέρως στρεβλό τρόπο η έννοια του "ergaomnes", και μαζί της η πολυσυζητημένη "συνταγματική μεταρρύθμιση" στο γειτονικό κρατίδιο.


Προφανώς και δεν υποτιμούμε την αξία τους, αλλά δεν μπορούμε και να την αποσπάσουμε από το συνολικό περιβάλλον, που θα διέπει τη συγκεκριμένη συμφωνία.


Είναι άλλο πράγμα να συνυπάρχουν ως προαπαιτούμενα σε ένα περιβάλλον που ισχυροποιεί και θεμελιώνει την ύπαρξή τους, και εντελώς διαφορετικό να...

"στολίζουν" μια ετεροβαρή συμφωνία που θα ακυρώσει την προβλέψεις τους, από την επομένη κιόλας στιγμή της προσυπογραφής. 



Το στοίχημα ήταν σικέ…

Στο πλαίσιο αυτού του διαφαινόμενου ετεροβαρούς προσανατολισμού, ένα ακόμη τίμημα είναι η επίσης στρεβλή εδραίωση του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζεται η ιδέα της «σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό».

• Το ζητούμενο για τις ελληνικές κυβερνήσεις, ήταν ο διεμβολισμός στο βάθος του χρόνου, της εκπεφρασμένης αντίθεσης του Ελληνικού λαού στο βρώμικο σχέδιο που υλοποιείται σε βάρος της ιστορικής και πολιτισμικής παραμέτρου αυτής της πολύ σοβαρής.
• Για το πολιτικό προσωπικό των Σκοπίων, η κυρίαρχη επιδίωξη ήταν να μη τους στερήσει η όποια συμφωνία, το δικαίωμα στην ιστορική καπηλεία, άρα και στη θερμοκοιτίδα μέσα στην οποία γεννήθηκε και ανατροφοδοτήθηκε ο εθνικιστικός τους αλυτρωτισμός.

Η χρυσή τομή σ αυτό το ραντεβού με την ιστορική εξαπάτηση, βρέθηκε όπως όλα δείχνουν, σε έναν καταφορά ετεροβαρή και σε βάρος της χώρας μας συμβιβασμό, μέσα από τον οποίο…

• Η Ελλάδα δήθεν θα «επιβάλει» τον όποιο γεωγραφικό προσδιορισμό στο πλαίσιο της σύνθετης ονομασίας. Ενώ…
• Τα Σκόπια θα διατηρήσουν το δικαίωμα χρήσης, ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ, αλλά του όρου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ με τρόπο αυθεντικό, καραμπινάτο και αμετάβλητο, άρα και το δικαίωμα να ασελγούν, να βιάζουν και να ανατροφοδοτούν μέσα από αυτό, τον επικίνδυνο εθνικιστικό τους αλυτρωτισμό.

Οι πληροφορίες άλλωστε που ήδη διαρρέουν και οι οποίες αφορούν στην περιγραφή της γλώσσας και της εθνικής ταυτότητας, απλά επιβεβαιώνουν έτι περαιτέρω αυτή την εκτίμηση.


Ένας ολέθριος συμβιβασμός, με Ιφιγένεια την ιστορική αλήθεια…

Η φυσική συνέχεια μιας τέτοιας συμφωνίας, σε ένα περιβάλλον διαρκούς και ανατροφοδοτούμενης αστάθειας όπως είναι το περιβάλλον της Βαλκανικής, προδιαγράφει:


Την επιθετική επαναφορά του μαχόμενου εθνικιστικού αλυτρωτισμού ο οποίος αφού θα έχει διασφαλίσει ΚΑΙ με την υπογραφή της Ελληνικής κυβέρνησης την εθνική του υπόσταση και πλήρως αναγνωρισμένη κρατική φυσιογνωμία…

• Θα αντιμετωπίσει τον επιθετικό – γεωγραφικό προσδιορισμό ως βαρίδι, από το οποίο θα επιχειρήσει ντε φάκτο να απαλλαγεί…
• Θα εκλάβει το αμετάβλητο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ως μόνη πλήρους, αποκλειστικής και εν τέλει ergaomnesπροίκα, ανοίγοντας έτσι τον ασκό του Αιόλου, ΚΑΙ στην αντιπαράθεσή του με τον Αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά ΚΑΙ στην ενεργοποίηση ενός περιβάλλοντος συνολικότερης αστάθειας στα Βαλκάνια.

Με αυτές τις εξελίξεις να προδιαγράφονται με απόλυτη βεβαιότητα, είναι βέβαιο πως οι λοιπές επικοινωνιακές φανφάρες (περί του δήθεν αναβαθμισμένου ρόλου της Ελλάδας στο Νοτιοανατολικό άκρο της Μεσογείου) στις οποίες καταφεύγει ο Έλληνας πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει και να συγκαλύψει πίσω από αυτές, τον εθνικά τραγικό τρόπο με τον όποιο επέλεξε να διαχειριστεί το όλον πρόβλημα, θα αποδειχτούν πολύ σύντομα αλλά κατόπιν εορτής, ολέθρια και συνειδητή εξαπάτηση.

Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη… Ευρισκόμενοι στο "και πέντε" μιας απαράδεκτης συμφωνίας… Και συνειδητοποιώντας πως μετά από το εκβιαστικό «κλείσιμο» αυτής της γεωπολιτικής εκκρεμότητας θα ακολουθήσουν και άλλοι ολέθριοι συμβιβασμοί, η Ελληνική κοινωνία, δεν πρέπει να μείνει απαθής, και αυτό δεν συνιστά μια γενικόλογη και κενή περιεχομένου προτροπή.


Συνιστά κορυφαία πρόκληση πριν απ’ όλα για τις Δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες οφείλουν να τολμήσουν να δουν την πραγματικότητα ωμή και πέρα από τη μύτη τους.


Για μια Δημοκρατική – Πατριωτική κουλτούρα…

Ο εγκλωβισμός στη στείρα λογική της ακατάσχετης συλλαλητηριολογίας με τρόπο μονομερή και αυστηρά επικοινωνιακό, «θα κάψει» ως πυροτέχνημα το πραγματικό πολιτικό κεφάλαιο που οφείλει να έχει βαθύτατες κοινωνικές αναφορές, και εν τέλει θα αποτελέσει μέρος του τελετουργικού της ήττας.


Αυτή την εξέλιξη, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να την αποζητούν οι Δημοκρατικές – Πατριωτικές δυνάμεις.


Τίποτε δεν θα προσφέρει… Καμία διακριτότητα δεν θα αναδείξει… Απολύτως καμιά ουσιαστική συνεισφορά δεν μπορεί να έχει, ή όποια αυτοτελής συλλαλητηριακή προσπάθεια, μέσα σε ένα κλίμα που θα κυριαρχούν τα ταρατατζούμ, τα συνθήματα, και η εύλογη αντίθεση της Ελληνικής κοινωνίας στο δρομολογούμενο έγκλημα.


Συλλαλητήρια οργανώνονται… Καλά κάνουν και οργανώνονται… Κάθε δημοκράτης και εν τέλει κάθε Έλληνας πολίτης μπορεί και πρέπει να συμμετέχει σ αυτά, σταθμίζοντας την σοβαρότητα των διοργανωτών και το περιεχόμενο των συνθημάτων, για να καταδείξει έτσι ΚΑΙ την αντίθεσή του στην εμπορευματοποίηση της Ιστορίας, αλλά ΚΑΙ την αποφασιστικότητά του να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του.




Όμως... Οι δυνάμεις της Δημοκρατίας και του αγνού και άδολου πατριωτισμού, οφείλουν να έχουν επίγνωση πως ένας αγώνας που θα αρκεστεί στο παιχνίδι με την επικοινωνία, και ειδικά τις μέρες που θα συζητιέται το όποιο ανοσιούργημα στη Βουλή, είναι μεν χρήσιμος, αλλά είναι εκ των πραγμάτων και καταδικασμένος να είναι ένας χαμένος αγώνας, αν δεν συνδυαστεί με μια ουσιαστικότερη παρέμβαση που θα του διασφαλίσει, συνέχεια, συνέπεια, δυναμική και βιωσιμότητα.

• Οι δυνάμεις της Δημοκρατίας και του αγνού και άδολου πατριωτισμού, οφείλουν να φτάσουν πέρα από τον εαυτό τους… 
• Οφείλουν να επενδύσουν όχι στη φτήνια της εντύπωσης, αλλά στο μεγαλείο της δημιουργίας και της ενδυνάμωσης μιας Δημοκρατικής πατριωτικής κουλτούρας, που θα καταστήσει την κοινωνία ικανή και μαχητική και όχι αυτάρκη σε πυροτεχνήματα.
• Οφείλουν να λειτουργήσουν, ΟΧΙ όπως έμαθαν και συνήθισαν, ΑΛΛΑ όπως οι ιστορικές συνθήκες και οι πραγματικές ανάγκες απαιτούν.

Οι δυνάμεις της Δημοκρατίας και του αγνού και άδολου πατριωτισμού, οφείλουν να αποδείξουν, πως ΘΕΛΟΥΝ και ΜΠΟΡΟΥΝ να καταστούν πρωταγωνιστές αυτής της υψηλής εθνικής πρόκλησης…

• Αξιοποιώντας όχι τη δύναμη της συνήθειας και της μιζέριας, αλλά ότι πιο ουσιαστικό υπάρχει και δρα μέσα στην κοινωνία μας, που πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του πολίτη.
• Αρνούμενες να ξεπλύνουν τους κάθε λογής καιροσκόπους που ενσωματώθηκαν στο ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ της πατριδοκαπηλίας, για να τους παραδώσουν στην κοινωνία αμόλυντους, γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αμόλυντοι.
• Αρνούμενες να καταστρέψουν σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο σε πυροτεχνηματικού χαρακτήρα εντυπώσεις, που την επόμενη μέρα περνούν απλώς στην αφάνεια, αφού ούτε η λήθη της ιστορίας δεν έχει τη διάθεση να απασχολείται μ αυτές.

Η Δημοκρατική Πατριωτική κουλτούρα, είναι η μόνη οργανωμένη άμυνα της Ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην ηττοπάθεια και το συμβιβασμό, που θα πολλαπλασιάσει άμεσα την επιθετική πολιτική της ικανότητα, απέναντι σε λογικές και πρακτικές εθνικής μειοδοσίας.



Οι Δημοκρατικές – Πατριωτικές δυνάμεις εν συνόλω, και οι δημοκρατικά προσανατολισμένοι συμπολίτες μας που έχουν να επιδείξουν ξεχωριστή συνεισφορά σ αυτήν την σπουδαία υπόθεση, ΜΠΟΡΟΥΝ και ΠΡΕΠΕΙ ν αποτελέσουν το πρόπλασμα ενός πολιτικού μηχανισμού, ικανού να εμπνεύσει, να συνεγείρει, να εξοπλίσει πολιτικά, να αποδομήσει την αθλιότητα και την ηττοπάθεια, να διασφαλίσει βιωσιμότητα, συντονισμό και συνέχεια στην οργανωμένη και δημοκρατικά προσανατολισμένη δράση και ενδυνάμωση του αυθεντικού και γνήσια λαϊκού πατριωτικού κινήματος, σε μια ιστορική εποχή ιδιαιτέρως κρίσιμη για το μέλλον του τόπου.


Η πρόκληση είναι σαφής… Σαφέστατες και οι ευθύνες που ανακύπτουν…


Οι εξελίξεις δεν περιμένουν, και οι ιστορικές προκλήσεις αρνούνται να συμβιβαστούν με λογικές αναποφασιστικότητας και με την προσφιλή συνήθεια διαχείρισης της μιζέριας.

Όσοι αποφασίσουν πως τους αρκεί να κάψουν μάχιμο πολιτικό κεφάλαιο στο βωμό του άσφαιρου εντυπωσιασμού, την επόμενη μέρα θα κληθούν να αναλάβουν και την ευθύνη της επιλογής τους.




Τόσο απλά και τόσο απόλυτα...

Το κεφάλαιο των ανατροπών προφανώς δεν έκλεισε με τα κυβερνητικά μαγειρέματα στην Ιταλία. Το να παραμείνει ανοικτό άλλωστε, αποτελεί πρώτιστη επιλογή των ισχυρών, με τους Αμερικανούς να επιδιώκουν να παραμείνει και «ανατρεπτικά ελεγχόμενο»...


Το βέβαιο πάντως είναι πως στο συγκεκριμένο στρατηγικό περίγραμμα μιας σύγκρουσης που προσλαμβάνει χαρακτήρα πλανητικό, το σημαντικό έλλειμμα επίγνωσης για τη φυσιογνωμία της επόμενης μέρας, το έχει η Ευρωπαϊκή ελίτ, η οποία… 

• Όχι μόνο δεν διαθέτει επεξεργασμένη στρατηγική προσαρμογής στα δεδομένα της καινούριας κατάστασης…
• Αλλά επιπροσθέτως η ανισομετρία και οι πολλαπλές ταχύτητες που εκουσίως διατηρήθηκαν τα χρόνια της ευμάρειας των ολίγων, θα σηματοδοτήσουν και το ιστορικό της βύθισμα σ ένα πρωτοφανές κενό στρατηγικής, που θα παραπέμψει σε ερασιτεχνισμούς του μεσοπολέμου.

Ας γίνουμε περισσότερο συγκεκριμένοι...

Κάποιοι δεν κατάλαβαν πως οι χειρισμοί Ματαρέλα συνιστούν κίνηση με... 
«ιδιαίτερη στρατηγική βαρύτητα», όπως σπεύσαμε να αποσαφηνίσουμε από τις πρώτες στιγμές. Λογικό να μην το αντιλαμβάνονται.


Είναι μια δύσκολη γεωπολιτική εξίσωση, και δεν έχουμε την απαίτηση να την κατανοήσουν αυτοί που δεν είδαν Ελληνική εμπλοκή στην Αμερικανική επίθεση στη Συρία, επειδή δεν είδαν Ελληνικά Αεροπλάνα να συμμετέχουν ευθέως στον βομβαρδισμό…




Υπάρχουν βέβαια και οι αμετανόητοι μυθοπλάστες, που μέσα από έναν αχταρμά αυθαίρετων συλλογισμών που ούτε λίγο ούτε πολύ είδαν έναν νέο Μάη του 68 να αναβιώνει στην Ιταλία του 2018.




Και αφού πρώτα είδαν να καταρρέει το αφήγημα τους, περί των σύγχρονων δήθεν Ροβεσπιέρων δηλαδή των Ντι Μάνιο και Σαλβίνι, μαζί με το προσφιλές βαρύγδουπο περί «εσχάτης προδοσίας» που λίγο έλειψε να το εμφανίσουν ως τελεσίδικη απόφαση, αποφάσισαν εν τέλει να αρκεστούν στις ορδές των επαναστατών που τελικά επέβαλαν την επανεπίδοση της εντολής στον Τζουζέπε Κόντε!!!




Αδυνατούν ωστόσο να ερμηνεύσουν πως κατέστη δυνατόν τόσο εύκολα να «εξαπατηθούν» και εν τέλει να συμβιβαστούν με την λύση Τζοβάνι Τρία, οι εξεγερμένοι επαναστάτες των ονείρων τους. Αλλά αυτό είναι ενός άλλου παπά ευαγγέλιο, με το οποίο δεν θα ασχοληθούμε περεταίρω, τουλάχιστον προς το παρόν.


Η κατάσταση περιπλέκεται σοβαρά…

Για την ακρίβεια η «νέα σελίδα» στη Γεωπολιτική που εγκαινιάστηκε με το BREXIT, δεν αναβιώνει απλά όλες τις δομικές επισφάλειες που είχε από τη γέννησή του το Ευρωενωσιακό ανοσιούργημα, αλλά τις ενσωματώνει με τρόπο βιωματικό στην ατζέντα της επόμενης μέρας.




Το BREXIT, υπήρξε στην ουσία του μια θεμελιώδης επιλογή ΚΑΙ του Βρετανικού οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω έχει παράδοση στην ικανότητά του να πρωτοπορεί σε τολμηρές αποφάσεις που του διασφαλίζουν προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις ενός μεταβαλλόμενου διεθνούς περιβάλλοντος.

• Το απετόλμησε και η Θάτσερ με την «αντιβιομηχανική» της πολιτική… 
• Το απετόλμησαν και οι συντηρητικοί της εξουσίας που επέλεξαν ως στρατηγική τον χρηματοπιστωτισμό, θυσιάζοντας τον πλουτοπαραγωγισμό της Σκωτίας… 
• Ενσωματώνεται και στη φυσιογνωμία του BREXIT, που στην ουσία του αποτελεί στρατηγική προσαρμογή στις απαιτήσεις του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου και στην ετοιμότητα που επιβάλλεται να διασφαλιστεί, σε συνάρτηση πάντα με τη γεωστρατηγική του ωρίμανση.

Στη λογική του BREXIT, και της επίγνωσης των δομικών αλλαγών που προεξοφλεί η αναδυόμενη πολυπολικότητα, υπάρχουν οι σαφείς παραδοχές ότι:

• Οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη, και οσονούπω δεν θα είναι και η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη…
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση με καταλύτη την Ευρωζώνη, έχει ενεργοποιήσει το ναρκοπέδιο των δομικών της κλυδωνισμών που επιταχύνουν διεργασίες αποδόμησης. Και…
• Στις ΗΠΑ εν τέλει, πέρα από τα δημοσίως ομολογούμενα, υπάρχουν σκέψεις και κέντρα που ανησυχούν σοβαρά ακόμη και για την ίδια τους την ακεραιότητα και τη διατήρηση της υπάρχουσας γεωπολιτικής τους δομής και φυσιογνωμίας.

Η Βρετανία λοιπόν, ως σημαντικό γεωπολιτικό μέγεθος, έκανε τη δική της προβλεπτική επιλογή, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για εξελίξεις αποδομητικές σε ολόκληρη την Ευρώπη, που στην όποια τους εξέλιξη θα συναντήσουν μια Βρετανία ισχυρή και προετοιμασμένη να υποδεχτεί αυτές τις εξελίξεις.


Και μετά ήρθε ο Τραμπ…

Και εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, πως η έλευσή του, δεν ήταν μια επιπόλαια επιλογή απηυδισμένων πολιτών, αλλά αναγκαιότητα με συγκεκριμένες πολιτικές προδιαγραφές, που εναρμονίζονται πλήρως με τις ιστορικές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες οι ΗΠΑ.


Ο Τραμπ – ως σύστημα αντιλήψεων για την γεωπολιτική και την γεωοικονομία – είναι η έκφραση του πλέον ευφυούς τμήματος του Αμερικανικού κατεστημένου, που αποφάσισε να μην γοητεύεται από την παράδοση, αλλά από τις σύγχρονες γεωπολιτικές προκλήσεις.



Η βήμα το βήμα υλοποίηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων – μηδέ εξαιρουμένης και αυτής που σχετίζεται με τη δασμολογική πολιτική η οποία τον φέρει σε ευθεία ρήξη με συγκεκριμένο τμήμα ισχυρών ανταγωνιστικών συμφερόντων – αποτελεί μια συνεπή προσπάθεια που επιδιώκει:…

• Να αντισταθεί στο μοιραίο της επερχόμενης αποσύνθεσης…
• Να παρακολουθήσει όσο είναι δυνατόν τις πολυσύνθετες προκλήσεις πλανητικού χαρακτήρα, και να προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα που διαμορφώνονται. Και…
• Να αναστρέψει τη φθίνουσα πορεία φιλοδοξώντας να παραμείνουν οι ΗΠΑ μια αδύναμη με υψηλά στάνταρντς στον νέο κόσμο που τροποποιεί δραματικά τη φυσιογνωμία του.

Προφανώς όλο το παραπάνω, συνιστά μια διαδικασία σύνθετη, που δεν είναι μονομερής, που ακόμη και οι «καθαρές» οικονομικές της παράμετροι, έχουν σημαντικό γεωπολιτικό αποτύπωμα, και η διαδικασία της υλοποίησής τους μοιραία θα συνοδεύεται από ισχυρούς κλυδωνισμούς και απρόβλεπτες αναταράξεις.


Όλοι αγοράζουν χρόνο…

Αλλά αυτό μόνο οι αφελείς δεν το αντιλαμβάνονται.

• Οι Βρετανοί αυτό τον χρόνο τον έχουν ανάγκη, διότι έκαναν τη σωστή εκτίμηση στην καταλληλότερη ιστορική στιγμή, και ενώ τυπικά διαχειρίζονται τις διαδικασίες ολοκλήρωσης του BREXIT,ταυτόχρονα και ουσιαστικά φιλοτεχνούν τη φυσιογνωμία τους στην νέα εποχή.
• Οι ΗΠΑ επίσης τον έχουν ανάγκη, διότι ψηλαφούν καινοτομώντας το αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών και των παρεμβάσεών τους, όχι σε συνθήκες πραγματικής ακραίας σύγκρουσης, αλλά θεμελιώνουν το καινούριο γεωστρατηγικό τους προφίλ, χρησιμοποιώντας την αφέλεια και τον ερασιτεχνισμό των ευρωχαρτογιακάδων. Χρησιμοποιούν μ άλλα λόγια τον Ευρωερασιτεχνισμό στη γεωστρατηγική, ως καταλύτη για την επιτυχή έκβαση του γεωστρατηγικού μεταμορφισμού τους.

Για την Ευρωπαϊκή ελίτ ωστόσο, αυτός ο χρόνος αποτελεί στην ουσία ένα ερμαφρόδιτο μέγεθος, αφού σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ισχυρούς παίχτες, το Ευρωπαϊκό υβρίδιο ΔΕΝ διαθέτει…

• ΟΥΤΕ ενιαία στρατηγική…
• ΟΥΤΕ καθολικά αποδεκτή ενότητα στόχων…
• ΟΥΤΕ ομογενοποιημένους ρόλους κατανεμημένους ισότιμα στους «ψωνισμένους» του «Ιδεώδους» που θέλουν να μοστράρουν ως πρωταγωνιστές.

Σε αυτή την Ευρώπη συνυπάρχουν:

• Ο ισχυρός και αυτοκαταστροφικός Γερμανικός ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ…
• Οι ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ του κατά τα λοιπά «σκληρού πυρήνα» της που αναζητούν εναγωνίως παραχώρηση ρόλου. Και…
• Η ΞΕΦΩΝΗΜΕΝΗ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑ των προθύμων, που θυματοποιούνται ως αναλώσιμα μέσα σ αυτή τη σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στην τελευταία κατηγορία προφανώς συμπεριλαμβάνεται και η χώρα μας, και ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί το πολιτικό της προσωπικό να διαχειριστεί τις σοβαρές εθνικές της υποθέσεις, απλά επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω με τρόπο πραγματικά δραματικό.


Να και η Ιταλία…

Οι εξελίξεις στην οποία «έκατσαν» σε μια ιστορική εποχή πολλαπλά γκαστρωμένη, με όλες τις μεθόδους αναπαραγωγής να βρίσκονται σε καθεστώς οργιώδους κατάχρησης.


Η επιπόλαια νομισματολογία με την οποία επιχειρήθηκε να προσεγγιστούν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, υπήρξε όχι μονάχα κατ’ εξοχήν ρηχή ως προσέγγιση, αλλά υπήρξε ταυτόχρονα και πολλαπλά συνένοχη αφού –ανεξαρτήτως προθέσεων – υπηρέτησε ως τέτοια μια συγκεκριμένη ρητορική διευκολύνοντας στην απόπειρα συσκότισης του πραγματικού διακυβεύματος.


Η Ιταλία κύριοι, παραμένει πρωτίστως ένα σημαντικό γεωπολιτικό μέγεθος, σε μια Ευρώπη που “διαχειρίζεται”…

• Το αχαρτογράφητο για την ίδια εν συνόλω BREXIT…
• Μεγάλες και μικρότερες αποδομητικές πληγές όπως το Καταλανικό, της Κορσικής, της Βαλονίας κλπ…
• Επιθετικούς εθνικισμούς όπως αυτοί των Δυτικών Βαλκανίων…
• Σειρά προβλημάτων που δημιουργεί ο Τουρκικός επιθετικός εισοδισμός και η δυναμική όσο και απρόβλεπτη επιλογή της στρατηγικής του Ισλαμικού τόξου…
• Σειρά αντιθέσεων που εδράζονται σε έναν παράφρονα και κατευθυνόμενο μισαλλόδοξο αντιρωσισμό…
• Την επιθετική Γεωπολιτική των Αμερικανών οι οποίοι επιπροσθέτως δεν θέλουν ότι αποδομείται να κυνδυνεύει να προσεταιριστεί τη Ρωσική επιρροή.
• Την στρατηγική της ανεπάρκεια στη διαχείριση των ενεργειακών ανατροπών που συντελούνται στη Μέση Ανατολή και στην ΝΑ Μεσόγειο, και τόσα άλλα…

Να γιατί οι εξελίξεις στην Ιταλία, επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστούν απ’ όλους τους πρωταγωνιστές ως εξίσωση πρώτου βαθμού. Επειδή ακριβώς όλοι γνωρίζουν πως αποτελεί ένα πολυσύνθετο μέγεθος, και έπρεπε πάση θυσία να αποτραπεί ή έστω να ελεγχθεί η πιθανότητα της αποδομητικής του ενεργοποίησης.

• Κανείς δεν σκιάχτηκε από το υπερτιμημένο δίδυμο Ντι Μάνιο και Σαλβίνι. 
• Οι πάντες όμως τρέμουν τον εφιάλτη ενεργοποίησης ενός γεωπολιτικού ντόμινο, η οποία ενεργοποίηση, ενδέχεται να διευκολυνθεί με καταλύτη μια μικρή έστω απρόβλεπτη εξέλιξη, αν δεν χαλιναγωγηθεί εν τη γενέσει της.

Εκεί ακριβώς στόχευσε και το κομπρεμί που ακολούθησε, αλλά και η ευκολία με την οποία δρομολογήθηκε η απολύτως ελεγχόμενη πολιτική λύση που όλοι έσπευσαν να δοθεί.



Επίλογος…

Το κεφάλαιο των ανατροπών πάντως δεν έκλεισε με τα κυβερνητικά μαγειρέματα στην Ιταλία. Το να παραμείνει ανοικτό αποτελεί πρώτιστη επιλογή των ισχυρών, με τους Αμερικανούς να επιδιώκουν να παραμείνει και «ανατρεπτικά ελεγχόμενο».


Μοιραία ωστόσο, ενισχύει και μια λανθάνουσα δυναμική που αγγίζει όλο και περισσότερο τις συνειδήσεις και των κοινωνιών, και η αποτελεσματικότερη εμπλοκή τους σε ανατροπές με θετικό και δημοκρατικό πρόσημο, είναι το πραγματικό στοίχημα την θετική έκβαση του οποίου οφείλουμε να ενισχύσουμε σε κάθε περίπτωση.


Το βέβαιο πάντως είναι πως στο συγκεκριμένο στρατηγικό περίγραμμα μιας σύγκρουσης που προσλαμβάνει χαρακτήρα πλανητικό, το σημαντικό έλλειμμα επίγνωσης για τη φυσιογνωμία της επόμενης μέρας, το έχει η Ευρωπαϊκή ελίτ, η οποία, όχι μόνο δεν διαθέτει επεξεργασμένη στρατηγική προσαρμογής στα δεδομένα της καινούριας κατάστασης, αλλά επιπροσθέτως η ανισομετρία και οι πολλαπλές ταχύτητες που εκουσίως διατηρήθηκαν τα χρόνια της ευμάρειας των ολίγων, θα σηματοδοτήσουν και το ιστορικό της βύθισμα σ ένα πρωτοφανές κενό στρατηγικής, που θα παραπέμψει σε ερασιτεχνισμούς του μεσοπολέμου.


Τα χειρότερα σε κάθε περίπτωση έρχονται… Το στοίχημα είναι να αναγορευτούν οι ίδιες οι κοινωνίες σε απρόβλεπτο πρωταγωνιστή.

Το Avantgarde στη συχνότητα της *ERTopen !

Κάθε Κυριακή στις 10:00 το πρωί,

"Ένα ποίημα - μια ζωή", ένα εγχείρημα του Κέντρου Πολιτισμού και Ανάπτυξης Avantgarde με τα σπουδαιότερα ποιήματα Ρώσων και Σοβιετικών ποιητών.

Απαγγέλλουν στα ελληνικά γνωστοί καλλιτέχνες.

---

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ

Σήμερα η ηθοποιός Μαριάννα Δημητρίου διαβάζει εξαιρετικά επίκαιρο ποίημα του Ίγκορ Σεβεριάνιν (πραγματικό όνομα Ίγκορ Λοταριόφ,1887-1941), «ποιητή με ανοιχτή καρδιά», όπως τον αποκάλεσε ο μεγάλος ρώσος ποιητής Αλεξάντρ Μλοκ. Ο Σεβεριάνιν πέθανε μόλις 54 ετών, έξω από τη Ρωσία, στην Εσθονία. Δεν θεωρούσε όμως τον εαυτό του μετανάστη, γιατί το 1918 βρέθηκε να παραθερίζει, όπως κάθε χρόνο, σε ένα εσθονικό ψαροχώρι και δεν κατάφερε να επιστρέψει, μια και τα σύνορα με την Σοβιετική Ρωσία έκλεισαν. «Δεν είμαι μετανάστης. Ούτε πρόσφυγας. Είμαι ένας παραθεριστής». «Παραθέριζε» ο Σεβεριάνιν επί 23 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να σταματά να γράφει για την πατρίδα του, χωρίς να σταματάει να την αγαπά και να επικρίνει όσους είχαν τη δυνατότητα να μείνουν, μα δεν έμειναν. Το τι θα έκανε, αν είχε μείνει – είναι μιαν άλλη ιστορία. Ο Ίγκορ Σεβεριάνιν αποκαλούσε τον εαυτό του «εγωφουτουριστή» και την ποιητική Σχολή που επινόησε – «εγωφουτουρισμό». Στις αρχές του 1918 κέρδισε ένα ποιητικό διαγωνισμό στο Πολυτεχνείο της Μόσχας και στέφτηκε «βασιλιάς των ρώσων ποιητών». Δεύτερος ήρθε ο Μαγιακόφσκι...

Κάποτε είχες μια χώρα,

Είχες δικό σου σπίτι,

Όπου με τους οικείους

Φύτευες άνθη και ρόδα...

Δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα, αλλά δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να την σκέφτεται.

Το ποίημα «Αυτός που έχασε την πατρίδα» του Ίγκορ Σεβεριάνιν ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον Αγώνα των ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ



Για Τρίτη μέρα συνεχίζουν την απεργία οι εργαζόμενοι στην Cosco (στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ) με το σωματείο τους ΕΝΕΔΕΠ, διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής σύμβασης, την ένταξη όλων των εργαζόμενων στις προβλήτες της Cosco στα Βαρέα, την μόνιμη και σταθερή δουλειά, την εξασφάλιση των αναγκαίων μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας. Μαζί τους απεργούν όλες αυτές τις ημέρες και οι Λιμενεργάτες του ΟΛΠ διεκδικώντας και αυτοί την υπογραφή συλλογικής σύμβασης.



Με καθημερινές γενικές Συνελεύσεις, που αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με μαζική περιφρούρηση στις πύλες, και με την αλληλεγγύη χιλιάδων, οι εργαζόμενοι στο Λιμάνι έχουν τρομοκρατήσει τη διοίκηση της Cosco, και την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και προσέφυγαν στα δικαστήρια και έβγαλαν αποφάσεις ότι οι απεργίες είναι παράνομες και καταχρηστικές. Παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι στο λιμάνι συνεχίζουν απεργιακά με την κάλυψη του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν δικαιωθούν.

        

Πρόκειται για μια απεργία που έρχεται σαν συνέχεια μετά την πανεργατική στις 30 Μάη και δείχνει τον δρόμο για όλους τους εργαζόμενους. Το αφήγημα ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια και θα έρθουν «καλύτερες ημέρες» για όλους μας αν αφήσουμε τους «επενδυτές» να φέρουν την ανάπτυξη, γίνεται θρύψαλα από τον αγώνα των λιμενεργατών.

        

Χαιρετίζουμε τον αγώνα των εργαζόμενων στο λιμάνι του Πειραιά για να κερδίσουν τα δίκαια αιτήματα τους και δηλώνουμε ότι θα βρεθούμε στο πλευρό τους με κάθε τρόπο για να νικήσουν

ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΣΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΩΝ

ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΕΝ.Ε.Δ.Ε.Π.)









Ολόκληρη η ανακοίνωση




     Οι  εργαζόμενοι στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ), στο Ικόνιο συνεχίζουμε μαζικά και αποφασιστικά  για τρίτη συνεχόμενη μέρα την απεργία μας.

     Η μαζική συμμετοχή στην απεργιακή περιφρούρηση για τρίτη συνεχόμενη μέρα αποτελεί απάντηση στη προσπάθεια της εργοδοσίας να τρομοκρατήσει την απεργία μας.

     Αποτελεί όμως και απάντηση στην απόφαση του πρωτοδικείου Πειραιά να κρίνει ως παράνομη (και καταχρηστική) την απεργία μας.

     Η κυβέρνηση  έχει πολύ σοβαρές ευθύνες που έχει απελευθερώσει τα χέρια της εργοδοσίας, με δεσμεύσεις απέναντι στην cosco, ΣΕΠ Α.Ε., Dport και εργολάβους. Συνεχίζει να μην υπογράφει ΣΣΕ, να μην αναγνωρίζει το αναφαίρετο δικαίωμα των λιμενεργατών, την ένταξη στα ΒΑΕ, να μην λαμβάνονται μέτρα για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργατών όλων των ειδικοτήτων.

     Καλούμε όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν πιο μαζικά και αποφασιστικά στον αγώνα για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας.
   Καλούμε όλους τους εργαζόμενους της περιοχής, εργατικά σωματεία να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους
     Συνεχίζουμε δυναμικά και αποφασιστικά την περιφρούρηση της απεργίας μας.





Η Διοίκηση